Motanki to starosłowiańskie lalki wykonane z naturalnych materiałów.
Nazwa lalek oddaje istotę ich wykonania – motanie, czyli nakładanie warstw materiałów przywiązywanych nićmi, bądź tworzenia lalek z nici, traw, gałązek. Nie używano ostrych narzędzi, aby „nie skaleczyć losu”.
Tradycja wykonania motanek jest tak stara, jak historia uprawy i użytkowania lnu i konopi. Zgodnie z nią pełniły trzy funkcje:
- obrzędową,
- magiczną
- zabawek.
Motanie było zajęciem kobiet, jedną z czynności związanych z przędzeniem i tworzeniem nici, które później zawijano w uporządkowaną formę motka. Zakładając sprawczy charakter przędzenia nici i motania, tworzono motanki: antropomorficzne formy z włożoną w nie intencją. Były amuletami lub talizmanami, zatem przyciągały różnorodne dobra lub chroniły przed złem. Współcześnie są też elementem tradycyjnej sztuki ludowej i nośnikami dziedzictwa kulturowego.
Istnieje bardzo wiele motanek tworzonych do działań obrzędowych związanych z agrarnym kołem roku. Powstawały motanki-zabawki, dzięki którym dzieci poznawały i uczyły się ról społecznych w trakcie zabawy. Dużą grupę motanek stanowią te, które „opowiadają historie kobiet”, ich potrzeb i pragnień.
Każda z motanek miała swoje przeznaczenie i czas wykonania. Także czas istnienia. Przez lata powstało wiele technik wykonania motanek, a także wiele ich typów wynikających z pojawiających się potrzeb, co ma odzwierciedlenie w ich nazwach.
Jak wyglądałaby motanka, którą nazwiesz „Ja”?
Zapraszam Cię w tę drogę.
.png)
.png)
